Jak już wiecie z poprzedniego wpisu, byłam w sierpniu nad Soliną. Ten urokliwy rejon Polski jest słabo znany dla większości rodaków. Tym razem za centrum wypadu wakacyjnego obrałam Polańczyk (miejscowość wczasowo-uzdrowiskowa). Ostatni raz byłam tam osiem lat temu.  Moje wspomnienia odnośnie tego miejsca okazały się sporo różnić od teraźniejszości. Ale może od początku.

Ten wyjazd był spontaniczny i w dużej mierze uzależniony od pogody. O ile z pobytem trafiliśmy w "okienko pogodowe", o tyle przyjechaliśmy z deszczem i wyjeżdżaliśmy z deszczem. Mój M. był tam pierwszy raz, więc chciałam pokazać mu Polańczyk z jak najlepszej strony. 

Już w pierwszy dzień, późnym popołudniem, jak tylko przestało padać wyszliśmy na spacer. Taki "na czuja", bez planu, ot po prostu rozejrzeć się po najbliższej okolicy. Krążyliśmy po coraz to innych zaułkach zabudowanych głównie domkami letniskowymi. Tam, gdzie kiedyś były piękne zielone łąki, teraz pyszniły się wybudowane bez ładu i składu domki. Jedne w prawo, inne w lewo, jeszcze inne otoczone z każdej strony płotem z iglaków. 

Mój M. skomentował to ironicznie: "jezioro, góra, piękne widoki, a ktoś otoczył turystyczne domki tujami by goście czuli się jak u siebie w domu. Z każdej strony tuje - to brzmi jakże swojsko :) Brawo dla właścicieli za pomysł :)"

Kiedy w końcu zeszliśmy nad wodę, niestety od strony portowej naszym oczom ukazał się "pięknie" zagospodarowany teren pełen automatów do gier i fast foodów.

Piękne widoki i kicz ogólnopolski stanowiły spory negatywny kontrast.

No dobra. Pomyślałam. Chodźmy może coś zjeść, ale nie tutaj. Wybraliśmy się ul. Zdrojową (główna, handlowa ulica w Polańczyku). Ku mojemu zdziwieniu pomimo, że zapadł zmrok ulica była nieoświetlona. Po kilometrze brnięcia w tych ciemnościach (było mokro, chłodno i mglisto) zawróciliśmy.

Uznaliśmy, że jak na pierwszy dzień wystarczy wrażeń i zjemy pstrąga na krzyżówce Wiejska-Zdrojowa-Bieszczadzka (czyli w samym centrum miasta, tuż obok urzędu gminy).

Dla zainteresowanych krzyżówka wygląda tak: mapa google

Pomiędzy kioskiem z mapami, a urzędem gminy mieści się "restauracja" dumnie obwieszczająca, że można tu zjeść pstrąg wędzony i różne inne wiktuały. Jeżeli komuś z Was przyjdzie kiedyś ochota na odwiedzenie Polańczyka nawet nie próbujcie zamówić w tym przybytku herbaty!

To co tam podają grozi zatruciem!

Frytki na przepalonym milion razy tłuszczu czuć było pleśnią, zaś tzw. pstrąg był rybą owiniętą w folię aluminiową, włożoną do zamkniętego "grilla", gdzie drewno polewane było trującą podpałką do grilla - by ryba szybciej dochodziła.

Tak na marginesie nie wiem czy większość z Was wie, że tzw. podpałki do grilla to silnie rakotwórcze, chemiczne substancje, które nie powinny mieć absolutnie żadnego kontaktu z żywnością.

Nasze dania w owej "restauracji" poszły do kosza. Po tak felernym początku pobytu, później musiało być już lepiej.

Kolejnego dnia, nie nastawiając się jakoś specjalnie, postanowiliśmy wykorzystać ładną pogodę. Udało się znaleźć kilka pozytywów tego miejsca,  choć przy ładnej pogodzie nawet i ten sam widok wygląda tak jakoś bardziej optymistycznie.

W Polańczyku są według mnie dwa miejsca, które zasługują na uwagę. Pierwsze to "Łysa Polana", punkt widokowy z którego rozciąga się malowniczy widok na Jezioro Solińskie. Ten "szczyt" to Sawin (516 m n.p.m) i znajduje się pomiędzy ulicą Zdrojową i Bieszczadzką - kamerka widokowa

Drugi punkt widokowy znajduje się obok parkingu do którego dotrzemy idąc ul. Zdrojową w kierunku Cypla. Jest tam taka piękna, dzika łąka z widokiem na jezioro. Tylko patrzeć jak ktoś wybuduje tam jakieś szkaradne domki, psując cały efekt tego miejsca. Na tą chwilę miejsce to jest rewelacyjne na biwak w trawie z widokiem na piękną Solinę.

Idąc dalej na samym Cyplu nic szczególnego już nie znajdziemy...

Pseudo-plaża, horrendalnie wysokie ceny, począwszy od choćby przejażdżki na zaporę, po godzinny mini rejs po Jeziorze Solińskim.

Polańczyk to doskonały przykład na to jak piękne, urokliwe miejsce mogą ludzie schrzanić..

Jak to możliwe, że samorządowcy z urzędu gminy sprzedając ludziom działki na prawo i lewo nie umieją nawet wyegzekwować tego by tzw. domki dla turystów stały w jednym równym rzędzie. Każdy buduje się tam jak chce. Całość sprawia wrażenie bałaganu architektonicznego, nieprzemyślanych działań (płoty z iglaków zamiast pięknego widoku!). Ceny miejscami powalają, a na stoiskach dla turystów króluje chińska tandeta, zaś wymarzony rejs po jeziorze jest szybkim 50 minutowym kółkiem.

Piękne widoki, pobliska zapora i wspaniałe jezioro to kapitalny potencjał, który jednak nadal nie został wykorzystany.

Polańczyk obecnie to perła rzucona w błoto.